Gedag iedereen!!

Na een lange tijd zijn we weer terug met een blogbericht. Jullie hebben er deze keer lang op moeten wachten, maar we hebben het druk gehad.

Sinds onze vorige berichtgeving is er weer het een en het ander gebeurd. Zo zijn we op vrijdag 7 mei nog naar Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso, getrokken. Daar waren namelijk twee toffe meiden, Nikita en Laura, hun stage als verpleegster aan het doen. En we brachtten maar al te graag een bezoekje aan hen ginder. Maar om daar te geraken, het was niet gemakkelijk. De reis verliep in 3 etappes (Mopti-Koro-Ouahigouya-Ouagadougou).Deze keer liet taxi-brousse ons een beetje in de steek. We kregen een platte band onderweg en het duurde uren eer hij terug gemaakt was. Na het oversteken van de grens met Burkina kregen we te kampen met een grellige regenbui. De auto was niet volledig gesloten en we kregen dus water binnen. Dit in combinatie met de zandstorm net ervoor, geeft een mooi zicht :D Café au lait! Kijk maar naar de foto's! Dat was ook de eerste keer dat we hier kou gehad hebben. Ons bezoek aan Ouaga begon dus weer schitterend. Ook moesten we vele politieposten passeren vooraleer we de grens over konden. De politie hier is zeer corrupt en streng. Want we moesten dringend onze bus halen in Ouahigouya om door te reizen naar Ouaga, de laatste bus vertrok om 18h. Om 17h30 hield de bus stop aan een van de laatste politieposten en we moesten AL onze bagage uitladen om te laten controleren door de politie. Ze kwamen af met stokken, om te zoeken in de koffers, zakken,... Het is ook verwonderlijk wat de mensen hier allemaal meenemen op de bus: hun hele huishouden, potten, pannen, geiten, zakken rijst, dekens,... We hadden nog een lange rit voor de boeg, en het zag er naar uit dat we de laatste bus niet zouden halen en moesten overnachten in Ouahigouya. Eens daar aangekomen om 19h30 kregen we te horen dat een uurtje later nog een busje zou vertrekken. Wij dus superblij! We merkten hier ook direct dat het leven in Burkina veel goedkoper is dan in Mali. Omstreeks middernacht kwamen we aan in Ouagadougou. De meisjes hebben ons daar hartelijk ontvangen en we voelden ons onmiddellijk thuis. Ze hadden ook vanalles op het programma staan.

's Zaterdags gingen we zwemmen en een hamburger eten (dit was immens lang geleden). We gingen ook naar de plaatselijke Colruyt, genaamd Marina Market (het was de eerste keer dat we chocolade, hesp, ijsjes, gehakt, wijn, cornflakes, nectarines, tijdschrijften, shampoo, champagne,... terugzagen). We stonden ook verstomd toen we in drie maanden tijd terug verkeerslichten zagen. Ook de onvermijdelijke files maken deel uit van het leven in Ouaga. We waren verbaasd!! Kenneth en Britt in Ouaga is zoals twee kleine kinderen in een pretpark. 'Mama, kijk daar!!!!' In Burkina kregen we dus de kans om eens lekker decadent te doen op Afrikaanse wijze natuurlijk :D

's Zondags brachtten we met zen zessen (+Julie en Michael) een bezoekje aan Pan Bila en de zoo op 30 km van Ouaga. De zoo was de moeite, we hebben daar goed gelachen. Er moesten banden geplakt worden, er werd onbetaald gefotografeerd, en de olifanten hun oren begonnen te flapperen;-) Na het bezoek aan de zoo trokken we naar een van de interessantsteplaatsen in de omgeving van Ouaga, namelijk de stenen van ... :) (naam vergeten)! 's Avonds hebben we een lekkere pizza geconsumeerd, met IJS als perfecte afsluiter van de avond en ook van het ganse verblijf. Want onze verblijfin Ouaga was afgelopen. We hebben ons er super geamuseerd, met dank aan de twee Burkinabés ;) En we kregen nog eens de kans om van de Westerse cultuur te proeven..

De week die erop volgde, stond in het teken van gezondheid. Maar dan op een negatieve manier. Britt was verzwakt van de reis, ze sliep weinig en was hele dagen moe en zwak. Daarom besloot ze om op vrijdag 14/5 naar de dokter te gaan. We moesten een ganse voormiddag wachten, maar de dokterwas supervriendelijk, bezorgd enstelde veel vragen.Hij stuurde Britt wel onmiddellijk door naar de plaatselijke kliniek voor een bloedafname om te controleren wat er net mis was. Eens dat gebeurd was, kon hij vertellen wat de diagnose was en hoe ze het kon behandelen. Alou reed met Britt direct verder naar de kliniek, en ze waren direct aan de beurt. Zelfs in de kliniek proberen de mannen je te versieren :D Maar dat even terzijde, we mochtten na een uurtje terugkomen voor de uitslag van het bloed. En die was positief aan paludisme (malaria) en salmonella (tyfus). Dit laatste is hier niet onoverkomelijk, aangezien de hygiëne in voedsel hier soms de wensen overlaat. Maar hoekrijg je dan malaria ook al neem je medicatieter preventie? Door de reeds opgelopensalmonella was Britt dus zo verzwakt en had ze meer kans om malaria op te lopen. En dat is wat er gebeurd is. De dokter schreef een curatieve behandeling Mefloquine voor de malaria voor en Britt moest ook antibiotica nemen voor de salmonella. Na een paar dagen intensieve medicatie was ze al veel beter en voelde zich opnieuw kiplekker. Zeker geen reden tot paniek dus!! Nu gaat alles prima, en we hopen dat dit zo nog blijft voor de komende week.

Want ja, we zijn onze laatste week ingegaan. Nog 1 week en 5 dagen, en we staan terug op Belgische bodem :-( We kijken er naar uit om iedereen terug te zien. Maar we vertrekken hier ook met pijn in het hart. Oh wat zullen we de Afrikaanse degue degue-cultuur missen alsook onze vele Malinese vrienden die ons hier echt thuis deden voelen. Ook het zalige weer, de gloeiende zon en de snikkende hitte hier doen ons niet terug verlangen naar België, aangezien het daar maar een povere 25°C is. Breng dus maar een pull, wanten en een muts mee naar Zaventem! :D Bij deze is ook iedereen uitgenodigd om ons te komen verwelkomen in de luchthaven in Zaventem op vrijdag 4 juni omstreeks 13h20 (Busreservaties zijn te regelen bij de desbetreffende families Jennes en Theys)!

Wij zeggen hier zeker geen vaarwel, maar eerder tot weerziens! Naar jullie richten we onze woorden tot gauw!

De laatste Afrikaanse groetjes :-( (met een glinstering in de ogen)

Yadomo en Ammasagou Dolo

xxxxxx